Froukje (76) doet nog nachtdiensten: ‘Zolang ik het kan blijf ik dit doen’

Zwolle – Haar afscheidsfeest voor haar pensioen was nog maar net achter de rug toen ze gebeld werd. Kon ze misschien niet even bijspringen op de SEH? De net-gepensioneerde Froukje Jager hoefde daar niet lang over na te denken. ‘Zolang het mij energie geeft, blijf ik dit met liefde doen.’

Ze mag binnenkort 77 kaarsjes uitblazen, maar stilzitten is er niet bij voor Froukje. Ze werkt gemiddeld twee nachten per week op de Spoedeisende hulp. ‘Waarom de nachten? Tja, ik kan er goed tegen’, vertelt ze glimlachend. ‘Overdag ben je dan lekker vrij en de omschakeling gaat bij mij prima. Ik denk er ook niet teveel over na, ik doe het gewoon.’

Katoenen sluier

Haar carrière begon in 1964, Froukje startte met de vooropleiding in Delft en ging door met de opleiding kraamaantekening. ‘We droegen een katoenen sluier, wat later een papieren kapje werd. Met kousen en dichte veterschoenen waren er in die tijd strenge kledingvoorschriften, eind jaren 70 werd dat wat soepeler.’

“Er waren in die tijd strenge kledingvoorschriften, eind jaren 70 werd dat wat soepeler.” Froukje, nachtzuster Isala

 

Veranderingen

Ook veranderde er in die tijd veel in de werkwijze door de komst van allerlei wegwerpartikelen. ‘Eerst de injectiespuiten en daarna andere zaken die eerder schoongemaakt en daarna gesteriliseerd moesten worden. Ook de komst van infuuspompen betekende een vooruitgang. Nu hoefden we de infusen, die we eerder met een klemmetje handmatig met een aantal druppels per minuut moesten afstellen, minder vaak te controleren. De volgende grote veranderingen voor onze manier van werken was de digitalisering.’

Je wist niet beter

Froukje deed in Delft en later in Arnhem ervaring op verschillende afdelingen, waaronder cardiologie. Daarna startte ze met de opleiding tot anesthesieverpleegkundige. ‘In die tijd waren er geen maatregelen voor het opvangen van vrijgekomen narcosegassen. Nadat ik narcose moest geven aan zes kinderen bij het amandelen knippen was ik zelf ook half bedwelmd’, vertelt ze. ‘Maar in die tijd wist je niet beter: dat hoorde er gewoon bij.’

SEH

Het was 1978 toen ze bij het Sophia ziekenhuis terechtkwam. Als AWN-hoofd leerde ze het ziekenhuis goed kennen en ze kreeg een vaste aanstelling. Eind jaren 90 besloot ze om de opleiding tot SEH-verpleegkundige te doen. ‘Sindsdien ben ik nooit meer weggegaan’, vertelt ze lachend. ‘Geen dag is het zelfde, alles komt wel voorbij. Van trauma’s tot suïcide, kinderen… Het werken op de SEH maakt ook veel impact, maar het is erg dankbaar werk. Je kunt op het slechtste moment in iemands leven veel betekenen.’

“Het werken op de SEH maakt ook veel impact, maar het is erg dankbaar werk.” Froukje Jager, nachtzuster Isala

 

Mentaliteit

Er is veel veranderd in de afgelopen jaren, vertelt Froukje. ‘Zwolle is uitgegroeid tot een groot traumacentrum, alles komt binnen via de SEH. De tijden zijn, vergeleken met vroeger, compleet veranderd. Ik zou niet terug willen naar die tijd, maar er was wel meer discipline toen. De mentaliteit en cultuur waren ook anders. Vroeger was je werk het allerbelangrijkste in je leven, je kreeg bijvoorbeeld 1 vrije dag per week. Dat is nu wel anders, en dat is misschien maar goed ook.’

Bewondering

Haar collega’s laten vaak hun waardering blijken voor Froukje en de diensten die ze draait. Vol bewondering zien ze hoe de doorgewinterde verpleegkundige gemiddeld twee nachten per week hard werkt. Het team heeft haar zelfs aangemeld voor een lunch met koning, afgelopen april. Froukje mocht aanschuiven en noemt het een dag om nooit te vergeten. ‘Ik dacht eerst dat het een grap was, maar ik mocht er écht heen. Het was geweldig!’

Energie

Aan stoppen denkt Froukje nog niet. ‘Ik vind de nachtdiensten heerlijk en ik krijg er energie van. Zolang dat het geval is, blijf ik dit doen. Ik vind het leuk om nieuwe collega’s te leren kennen, iedereen heeft weer nieuwe inzichten en een andere aanpak. Je kunt veel van elkaar leren. Het is bij mij wel 100% of niet. Zodra collega’s merken dat ik bijvoorbeeld traag wordt of niet meer meekom, dan zeggen ze het. Maar het gaat hartstikke goed en ik geniet ervan!’