Voorpagina

Warme nieuwjaarsspeech burgemeester Henk Jan Meijer – sfeervolle receptie

Video © Joey Bisschop : The Piano man – zang Wouter Penris ,begeleiding Rik Elings, De Buitenpianist en Jeugdorkest De Vuurvogel

Zwolle – De jaarlijkse nieuwjaarsspeech vond gisteravond plaats in de theater De Spiegel in Zwolle. Traditiegetrouw blikt de burgemeester terug op het afgelopen jaar en kijkt hij vooruit naar het jaar dat gaat komen. Trots op de warmte die de Zwollenaren hebben gegeven aan de tijdelijke gasten in de IJsselhallen en ook zeer verheugd over de aankomende Koningsdag waar we Willem Alexander en Maxima mogen verwelkomen.

Selfie burgemeester

Het publiek werd nog even verrast door de Burgemeester die spontaan een Selfie nam met het aanwezige publiek op de achtergrond. En dat valt nog niet mee!
Hieronder leest u de integrale tekst van de nieuwjaarstoespraak.


Nieuwjaarspeech 2016

Ik loop door een stad.

Ik zie een station. Een stationsplein waar bezoekers, studenten en anderen hun weg zoeken. Bussen rijden voorbij: kunnen die niet beter naar de andere kant van het station…? (Komt op) Door een fraaie laan met prachtige panden kom ik bij een gracht. Daarachter? Ik laat me leiden door een slingerende lijn in de stoep, en kom bij een bijzonder gebouw. Is het een ei, is het een wolk? Is het het lelijkste gebouw van Nederland? Ik dacht het niet. Ik wandel door sierlijke straten. Bijzondere winkels, middeleeuwse gevels, prachtige pleinen met uitnodigende terrassen. Ik zie veel plekken waar volop gebouwd wordt. Voorbij een brug verrijst een nieuwe buurt en een bioscoop. Ook aan de andere kant van het centrum zie ik dat op de plek van een oud ziekenhuis gewerkt wordt aan een nieuw wijkje. En in de binnenstad zelf zie ik nieuwe zaken die een aanvulling zijn op de bestaande mooie winkels en horecagelegenheden.

Doet u dat ook wel eens….? Proberen of je Zwolle nog met ‘frisse’ ogen kan bekijken?

Net doen alsof je de stad voor het eerst ziet. Als een toerist rondkijken. Ik kan het u aanraden. Je ziet echt dingen die je nog niet eerder zijn opgevallen. Of die je, omdat ze al zo gewoon zijn, voor lief neemt. Leest u bijvoorbeeld nog wel eens de namen die op veel gevels in onze binnenstad staan? En geniet u nog wel eens van de bijzondere kruipdoor-sluipdoorstraatjes in het centrum?

Kijken door andermans ogen. Ik doe dat vaak. Wie wil proberen om de wereld te doorgronden heeft aan één blikveld niet genoeg.

Goedenavond, dames en heren.

Gasten
Probeer de wandeling door de stad eens te maken door de ogen van een van onze gasten die afgelopen jaar in de IJsselhallen verbleven. Ik heb het me de afgelopen tijd regelmatig afgevraagd. Hoe zie je Nederland, hoe zie je Zwolle als je zelf huis en haard achter je gelaten hebt? Als je je toekomst op moet bouwen vanuit een ruimte van 24 vierkante meter, die je deelt met zeven anderen. In kleren van anderen. En afhankelijk van de besluiten van anderen. Ik denk dat dat erg zwaar is. En ik denk ook dat we de vluchtelingen in onze stad daar zo goed mogelijk in bijstaan. Vorig jaar zei ik het al op deze plek: ik ben trots op de wijze waarop we in Zwolle omgaan met mensen die ongevraagd en ongewild in een situatie zitten die onwenselijk is. Wat we – denk ik – goed doen is dat we in Zwolle doen wat nodig is.
Vanaf het moment dat we vluchtelingen in de IJsselhallen een plek hebben kunnen geven om tot rust te komen, hebben misschien wel duizenden Zwollenaren zich ingezet om het leven in onze stad voor hen iets aangenamer te maken. Soms door kleding beschikbaar te stellen. Anderen zetten zich in door ze aan tafel uit te nodigen, en soms door taalles te geven.

We doen het gewoon, en dat maakt het bijzonder.

De afgelopen maanden ben ik een aantal keren in de IJsselhallen geweest. Ik ben aangeschoven bij de klankbordgroep in de Kamperpoort met wie we de opvang gezamenlijk in goede banen hebben geleid. De bewoners van de Kamperpoort kregen ‘zomaar’ nieuwe buren . Niet een paar, maar vierhonderd. En op sommige momenten negenhonderd tegelijkertijd. Dat is niet zomaar wat. Wijkbewoners hebben meegedacht en zich uitgesproken over hoe de opvang naar tevredenheid kan functioneren.
Ik heb de koning gesproken over hoe we dat in Zwolle doen. Onlangs was ik in de Spiegel nog op een avond waar de vluchtelingen, hier op ditzelfde podium, de Zwollenaren bedankten voor hun gastvrijheid. Bijzonder om te zien hoe snel verbondenheid ontstaat.

Als burgemeester van Zwolle kan ik niet de problemen in de wereld oplossen. Maar hopelijk ervaart u ook, samen met mij, dat we allemaal wel degelijk iets kunnen doen. Iedereen die dat wil kan een bijdrage leveren. Ik hoor mensen die zich zorgen maken, of we niet te weinig doen. Ik spreek ook mensen die zich afvragen of we niet teveel doen. Die zich grote zorgen maken hoe ons land, onze stad er over tien, vijftien jaar voor staat. Ik begrijp die zorgen. Ik heb ze zelf ook. Het is vaak lastig om het overzicht te houden. En wie de zaken niet kan overzien wil soms wegkijken.

Kijk dan eens door andermans ogen. Gebruik elkaar om samen je blikveld te verbreden. Vertel elkaar wat je ziet. En wat je voelt. Ik zie in onze stad de bereidheid om naar elkaar te luisteren. Dat is belangrijk. En dat maakt ook dat ik zelf met vertrouwen keer op keer het gesprek aanga. Want de komende maanden en waarschijnlijk jaren blijven we met elkaar in dialoog over hoe we in Zwolle de goede dingen kunnen doen voor vluchtelingen die onze zorg nodig hebben. Zoals we de afgelopen jaren altijd gezocht hebben naar manieren om mensen die om wat voor reden dan ook zonder dak boven hun hoofd, zonder thuis, in de problemen raakten weer verder te helpen. Niemand op straat, iedereen doet mee in Zwolle.

Die houding, van meedenken en je uitspreken, zullen we de komende tijd nog nodig hebben. De IJsselhallen zijn nu leeg. Aan het begin van dit nieuwe jaar hebben we in Zwolle geen opvang voor vluchtelingen. We begrijpen allemaal dat het vluchtelingenvraagstuk ook in onze regio blijft spelen. Dat we in Zwolle nu geen opvang hebben voelt een beetje raar. Vooral omdat we iets kúnnen doen. Niet alleen om de eerste nood te leningen, ook voor de langere termijn. We kunnen niet beloven dat we de problemen in de wereld oplossen. Ik kan u wel beloven dat we in ieder geval blijven proberen om te doen wat we kunnen.

Kracht
Ik loop door de stad. En als ik om me heen kijk, zie ik hoeveel werk er elke dag verzet wordt om Zwolle steeds iets mooier, beter en aantrekkelijker te maken. In deze zaal hebben we een paar weken geleden het Regio Zwolle Congres ontvangen. De economische kracht van onze regio die daar gepresenteerd is, maakt trots. Een economische groei van drie procent, in 2014 een gerealiseerde gezamenlijke productie van 22 miljard euro. Met daarbij een winst van 3 miljard euro. Mooie cijfers. Maar wat ik mooier vind is dat we die middag elkaar aankeken en van elkaar wisten ‘samen weten we van aanpakken’. En wat ik nog mooier vind is dat je tijdens zo’n congres de mensen treft achter die cijfers. Ondernemers – vaak familiebedrijven – die noodzakelijke, nuttige en mooie producten en diensten maken. Mensen uit het onderwijs die zorgen dat we de vaardigheden hebben om al die producten en diensten te blijven maken. Of vaardigheden voor banen die we nog niet eens kennen, new jobs. Onderzoekers die samen met ondernemers zoeken naar innovatieve manieren waarop we nog slimmer kunnen produceren en bijdragen aan ons welzijn. En bestuurders uit de hele regio, gemotiveerd om samen de ruimte te geven aan al die ontwikkelingen.

Die inzet, om met elkaar steeds stappen vooruit te maken, die zie ik als ik door de stad loop. Ik weet niet of u regelmatig de Herbergkrant leest. In het decembernummer heeft u kunnen lezen dat ik waarde hecht aan momenten om even terug te blikken. Ik noem dat ‘duurzaam besturen’, mijn dochters noemen dat ouderdom. Het schrijven van deze nieuwjaarspeech is voor mij zo’n moment. Als je zo’n heel jaar overdenkt, ben ik altijd weer verbaasd wat we allemaal voor elkaar hebben gebokst.

Enerverende evenementen: weer een bekerfinale… de opening van het hypermoderne distributiecentrum van Wehkamp op Hessenpoort door de koning, de bouwstart van onze nieuwe bioscoop, van de Primark.

En soms loopt het niet zoals verwacht. Ik zal niet verbloemen dat ik het ongelukkig vind, de gang van zaken nadat we gekozen hebben voor een nieuwe locatie van de Stadkamer aan de Stadsgracht. Juist in een tijd waarin we in en met de stad blijvend kijken hoe we ons geld zo effectief en efficiënt mogelijk willen gebruiken, zijn forse financiële tegenvallers onwelkom. Ook in dit geval geldt dat je, door goed te kijken, je blikveld kan verrijken. En omdat het goed is om met andermans ogen te kijken, vragen we op initiatief van de raad ook externe deskundigen met ons mee te kijken, om mogelijke verbeterpunten te vinden. Overigens wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken om u uit te nodigen vanaf 25 januari, als de bibliotheek de deuren opent in het stadhuis aan het Grote Kerkplein. Als fervent boekenlezer vind ik dat wel een makkelijke locatie…

Foto: ©Joey Bisschop - Nieuwjaarsreceptie Gemeente Zwolle 2016
Foto: ©Joey Bisschop – Nieuwjaarsreceptie Gemeente Zwolle 2016

Ik denk ook terug aan die vele bijzondere ontmoetingen die niet in de volle spotlights plaatshadden. Zoals die ochtend in oktober dat ik samen met de mensen van de Nationale Ouderendag mevrouw Uitzetter mee uit mocht nemen om taartjes te eten bij Van Orsouw. De omstandigheden kunnen weemoedig maken: haar geheugen was niet meer betrouwbaar, het lukt haar bijna niet meer om haar gedachten te ordenen. Toch was het een uitje waar ze van kon genieten. Hoeveel gaten er ook in haar herinneringen zaten, ze wist op een aantal momenten nog feilloos alle buren uit haar jeugd op te noemen. Haar gezicht lichtte dan op, en door de manier waarop ze erover vertelde zag ik door haar ogen de kracht van vriendschap. Van omzien naar elkaar. Zoals ik het afgelopen jaar ook bijna elke week wel op bezoek mocht bij Zwolse echtparen die 60, 65 jaar bij elkaar zijn, soms nog langer. Stadsgenoten die honderd jaar of nog ouder geworden zijn. Ook zij en hun familieledenlaten me zien hoe onze stad tot leven komt door al die persoonlijke ontmoetingen.

De inzet om niet alleen te kijken, maar ook te zien. Ik vind het belangrijk dat we dat in Zwolle doen. Vaak is het zelfs noodzakelijk. Sinds begin vorig jaar zijn we als gemeente verantwoordelijk voor de zorg aan stadsgenoten die daar behoefte aan hebben. Omdat ze geestelijk of lichamelijk niet een-twee-drie de kracht hebben om dat te organiseren. Als u hier een jaar geleden ook in de zaal zat, herinnert u zich wellicht nog dat ik toen heb gezegd dat ik wilde waken voor onderschatting. Maar wel vertrouwen had in onze kracht om de klus te klaren. Ik durf nu, nu we een jaar verder zijn met elkaar, wel te stellen dat dat vertrouwen terecht was. We zorgen in Zwolle al jaren voor elkaar. Samen Maken We De Stad, Iedereen Doet Mee, Niemand Op Straat: allemaal aanduidingen voor het simpele gegeven dat we in Zwolle voor elkaar zorgen. Of beter gezegd: er werk van maken dat we ons geen zorgen hoeven maken om zorg. Dat is en blijft een ontzettend ingewikkelde en spannende klus.
Ook hier geldt: probeer door elkaars ogen te kijken. Dan zie je meer. Onze sociale wijkteams brengen dat principe dag in dag uit in de praktijk. Ze verplaatsen zich niet alleen in degene die zorg vragen, ze kijken ook verder: kunnen we voorzien welke vraag eraan komt. Of: kunnen we zien welke vraag er nog achter de zorgvraag zit? En kunnen we als zorgbieders dan samen nog meer maatwerk leveren door elkáárs visie te gebruiken. Voorbeelden van het succes van die gezamenlijke blik raken me. Dan gaat het vaak over eenzaamheid. Een man die weliswaar wel een scootmobiel aanvroeg, maar niets en niemand had om naar toe te rijden. Een vrouw die huishoudelijke hulp had, niet om de woning schoon te houden maar om een paar keer per week toch nog maar iemand te ontmoeten. We konden met maatwerk helpen. Niet door te concluderen dat hun zorgvraag onnodig was, maar anders dan in eerste instantie gedacht. Een ruimer blikveld.

Koningsdag
Ik loop door onze stad. En ik loop daar niet alleen, op woensdag 27 april. Misschien heeft u die datum nog niet eens zo helder voor ogen staan. Koningsdag 2016. 27 april, Zwolle. De afgelopen maanden is er, dat moet u van mij aannemen, al ontzettend veel in gang gezet om onze stad die dag te laten bruisen. En daar bedoel ik mee dat het feest een uitgelezen mogelijkheid is om de kracht en pracht van onze stad en onze regio te laten zien. Natuurlijk aan de koning en de koningin. Maar niet alleen zij zien dan wat onze kwaliteiten zijn, hoe wij onze bijdrage leveren aan Nederland. Tijdens het bezoek kijken miljoenen mensen mee. Dat is best spannend, maar ik vind het vooral een geweldige kans om aan iedereen die de stad nog niet zo goed kent te laten zien, niet alleen hoe mooi onze stad is, maar vooral hoe we hier de zaken aanpakken. Want die ambitie hebben we. Ik merk tijdens bijeenkomsten die we al gehouden hebben met een aantal creatieve meedenkers in onze stad en regio dat er ontzettend veel betrokkenheid is om er een mooi feest van te maken. Ik denk dat het vooral een prachtige gelegenheid is om ook met elkaar te concluderen dat we… nou ja, dat we het goed voor elkaar hebben, samen. De afgelopen jaren zijn we steeds beter geworden in het uitdragen van onze kwaliteiten, de zaken waar we trots op zijn. Of ik nu bij bedrijven over de vloer kom, bij bestuurlijke overleggen, of op een 60-jarig huwelijksfeest: op al die plekken hoor ik mensen vertellen dat ze het goed hebben hier. En als het wat minder goed gaat, wordt er al snel een plan gemaakt om weer verder te kunnen. Het is onze bijzondere gave om het samenspel te vinden tussen de economische ontwikkeling van onze regio en de zorg voor elkaar,. De inzet op welvaart én welzijn. Ik zou het geweldig vinden als we ook Koningsdag gebruiken om die positieve energie op de rest van het land over te brengen.

Ik heb het vaker gezegd: we zijn allemaal ambassadeur van onze prachtige stad. Vergeet niet dat de koninklijke familie hier het feest méé komt vieren. Hooggeëerde gasten op ons feest. Ons feest. Een feest waar ook onze buurgemeenten aan meedoen. Want zonder onze regio, ik heb het u eerder vanavond verteld, zijn we misschien een mooie stad maar geen vitale stad.
Ik heb u nodig, op 27 april. Allemaal. Ik hoop dat u zich kunt voorstellen hoe bijzonder het is om hier op een podium te mogen staan om u te vertellen hoe trots ik ben op waar we in Zwolle en de regio aan werken. Op 27 april staan we allemáál op een podium, en kunnen we dat verhaal allemaal vertellen. Op woensdag 27 april loop ik door onze stad, met de koning en de koningin. Loopt u met ons mee?

Dank uw wel. Ik wens u allemaal een geweldig 2016!

Back to top button