Nieuwe stadsdichter Zwolle Gertrüd Reinink: “Ik zal over de stad schrijven zoals ik haar zie en hoor”
Zwolle – De stad Zwolle heeft een nieuwe stem in de poëzie: Gertrüd Reinink is onlangs benoemd tot stadsdichter. De Commissie Stadsdichter Zwolle koos haar uit zes kandidaten. Met een oeuvre dat zich kenmerkt door authenticiteit, puurheid en diepe zeggingskracht, wist zij de jury te overtuigen.
Reinink is geen onbekende in het Zwolse literaire circuit. Via sociale media en het open podium Lege Stoelen, een initiatief van voormalig stadsdichter Jeroen Kraakman, vond zij de afgelopen jaren steeds vaker haar publiek. Daarnaast is zij actief binnen het Zwols Dichters Collectief en medeorganisator van de Dichterstafel in het Academiehuis. Toch was haar kandidatuur geen vanzelfsprekendheid. De aanloop naar haar sollicitatie werd getekend door persoonlijk verlies: op de dag voor haar sollicitatiegesprek als stadsdichter overleed haar moeder.
“Ik besloot dat ik alleen maar mezelf kon en wilde zijn”
Tijdens haar eerste publiek optreden als nieuwe stadsdichter verwoorde ze haar gevoel tijdens dit sollicitatiegesprek. “Ik was slecht voorbereid, moe, triest en verward,” vertelt ze. “Ik had zoveel vragen. Wat moet ik doen? Wil ik dit echt? Kan ik dit wel? Maar uiteindelijk besefte ik: ik kan en wil alleen mezelf zijn. Dat is wat ik heb geleerd de afgelopen jaren, en dat wil ik ook als Stadsdichter.
Het was deze puurheid die de jury overtuigde. In het juryrapport wordt haar stijl omschreven als ‘authentiek en integer, wars van effectbejag en pathos. ‘Jouw gedichten zijn subtiel en gelaagd, met een diepe zeggingskracht. Ze raken een breed publiek, omdat zowel de thematiek als de invalshoek diep menselijk zijn, maar altijd met een subtiele gelaagdheid.’ aldus de jury.
“Niet langer in de wachtstand staan”
Reininks benoeming komt na een lange periode van ziekte en herstel door long-covid. Ze vond in de poëzie een nieuwe bestaansreden, geïnspireerd door de oud Dichter des Vaderlands Lieke Marsman, die openlijk sprak over haar leven met kanker.
Reinink: “Ze was op TV en vertelde over haar leven met kanker. Hoe ze in de wachtstand leefde, niet wetend of ze beter zou worden of niet. Maar toen zei ze iets dat me raakte: ‘Dit half-hangen tussen hoop en afwachten, dat is geen leven.’ Ze besloot weer te gaan léven, mét haar ziekte.
En dat sloeg in bij mij. Ik zat ook te wachten. Wachten tot het beter zou worden. Tot ik weer mee kon doen. Maar dat moment kwam maar niet. Door haar woorden werd er iets in mij aangewakkerd. Ik wilde weer voelen dat ik leef. Ik wil niet meer wachten. Misschien is dit het wel. Misschien word ik niet meer beter.”
Kom – Gertrüd Reinink
Kom
Ontmoet me
Daar waar nog niets geschreven is
Waar de dageraad grenst aan de nacht
Daar waar de droom nog sluimert
Waar het licht nog niet begon
Kom
Begroet me
Neem je bagage mee
En het boek met onze woorden
Dat over alles wat wij ervaren gaat
Dat zich pas zal ontvouwen als wij het openen
Kom
Roep me
In de straten van de blauwe stad
Waar onze ogen omhoog kijken
Naar het oneindige verleden
Op zoek naar onze voorspelling
Kom
Zoek me
In dit verhaal op ons kruispunt van wegen
Waar we vanaf dit moment beslissen
Waar de morgen gaat beginnen
Waar wij elkaar gaan vinden
Ik zal over de stad schrijven zoals ik haar zie en hoor Gertrüd Reinink
“Ik zal over de stad schrijven zoals ik haar zie en hoor”
Met haar benoeming krijgt Reinink de komende twee jaar de taak om de stad in woorden te vangen. En dat gaat ze vol passie doen: “Vandaag accepteer ik officieel de rol van Stadsdichter van Zwolle, voor de komende twee jaar. Vol liefde en geluk, maar ook vol angst, gedrevenheid en nieuwsgierigheid. Ik wil Zwolle tegemoet treden zoals ik ben, met alles wat ik weet, denk en voel.
Ik zal over de stad schrijven, over wat ik zie en hoor, in elk nieuw moment. En ik hoop dat we elkaar echt gaan ontmoeten. Daarom nodig ik iedereen uit die behoefte heeft aan contact, begrip of herkenning. Misschien ken jij iemand voor wie dit geldt? Ik wil je graag ontmoeten en, als het kan, een persoonlijk gedicht voor je schrijven.
Samen vormen we deze stad. De komende twee jaar zal ik haar verhalen vangen in poëzie. Dit kon niet op een beter moment in mijn leven komen.”
Een paar fragmenten uit het gedicht Alles – Gertrüd Reinink
Alles
Ik ben de ochtendmerel
De eerste zonnestraal
Ik ben de creatie en de start van een verhaal.
~
Ik ben de laatste adem.
Voor iedereen die wacht.
Ik ben de zware rugzak.
Die ik van mijn vader kreeg.
~
Ik ben een bron van vreugde.
En de oorzaak van verdriet.
Ik ben de lange stilte
En de woorden in dit lied.
Ik ben een Blauwe vinger.
Een grote Drentse kei
Alles wat ik zie in jou,
dat zit ook in mij.
Ik ben een stem.
Een mening.
~
Wie denk jij dat je niet bent?
En wie ben je eigenlijk wel?
