Video – Kleinzoon Anne herdenkt gefusilleerde Anne Haan bij monument Haersterveerweg Zwolle
Zwolle – Een ontroerend moment tijdens de dodenherdenking bij het monument aan de Haersterveerweg in Zwolle. De kleinzoon van Opa Jan Haan, Anne Haan, droeg een gedicht voor over een hoed die hij van zijn opa had gekregen. De hoed was een symbool van de betrokkenheid van zijn opa bij de Zwolse gemeenschap, maar ook van het verdriet om zijn zoon die op dezelfde plek werd gefusilleerd in 1944.
Opa Jan Haan was lid van de LO, een verzetsorganisatie die hulp bood aan onderduikers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij heeft veel mensen gered van deportatie naar de concentratiekampen. Zijn zoon Anne was een van de zeven Zwollenaren die op 13 oktober 1944 werden doodgeschoten als vergelding voor een verzetsdaad. Opa Jan heeft nooit echt over deze gebeurtenis gesproken, alleen met zijn koerier uit het verzet kon hij er over praten.
Vrijdagochtend werd bij het monument aan de Haersterveerweg een korte herdenking gehouden. Hierbij waren de Zwolse veteranen aanwezig, buurtbewoners, wethouder Gerdien Rots van de gemeente Zwolle en dus kleinzoon Anne van Opa Jan Haan. Het monument aan de Haersterveerweg is opgericht ter nagedachtenis aan de zeven gefusilleerde Zwollenaren. Het stelt een schietbaan voor met daarop hun namen. Het is een plek waar elk jaar de slachtoffers van de oorlog worden herdacht.
De volledige tekst van Anne Haan over de hoed van zij opa.
Mijn opa Jan Haan had een hoge hoed. Deze hoed droeg hij als lid van de CC (Centrale Commissie) die met Koninginnedag , bijvoorbeeld de aubades organiseerde en allerlei andere activiteiten. Ook bij andere bijzonder gelegenheden droeg hij deze hoed. Tot mijn grote vreugde heb ik deze hoed een paar jaar geleden gekregen en ligt hij nu bij mij thuis in een vitrinekast. Mijn opa heeft veel meegemaakt in de oorlog. Hij zat bij de LO en heeft veel onderduikers geholpen.
Zijn zoon Anne werd hier op deze plek op 13 oktober 1944 op 17 jarige leeftijd doodgeschoten. Mijn opa heeft daar altijd over gezwegen. Ik ga ervanuit dat hij de hoed ook gedragen heeft bij de herbegrafenis van zijn zoon en de andere jongens in mei 1945 op de begraafplaats Kranenburg.
Over zijn hoed heb ik het volgende gedicht geschreven:
De hoed die mijn opa heeft gedragen,
Wat zou ik die veel willen vragen
Over de dingen die hij heeft meegemaakt
De hoed die mijn opa heeft gedragen,
Wat zou ik die veel willen vragen
Over de dingen die hij heeft meegemaakt
Over de trouwerijen van zijn kinderen
Over de aubades voor de koningin
Over de dood van zijn oudste zoon
Geen gedachte kan aan de hoed ontsnappen
Want hij zat er bovenop
Kon hij maar vertellen
Over de gedachten in mijn opa’s hoofd
Dan begrepen we zijn levenslied
En wat hem tegen hield
Om te vertellen over zijn stille tranen
Over het immense trauma
Wat de oorlog achterliet
De oorlog heeft hem niet gebroken
Verzet heeft hij daar tegen gepleegd
Een commando op de Schrevenweg
Maakte een einde aan zijn verzet
Vier jaar was hij ongebroken
Na een commando een gebroken man,
Een vader zonder zijn zoon Anne
Och kon ik toch maar praten met mijn opa’s hoed
Dan begreep ik mijn opa en mijn vader goed
