Kunst & CultuurNieuws uit Zwolle

Kerstmis door engelenogen

Zwolle – Kerstmis is bij uitstek de gelegenheid om elkaar verhalen te vertellen. Ook in deze blauwdruk tref je een kerstverhaal aan, geschreven door Linda Udo. Wil je liever luisteren dan lezen? Klik dan op de audiobalk onder deze alinea. Terwijl jij onder de kerstboom zit, leest BD-hoofdredacteur Lydia Lijkendijk het verhaal aan je voor. Met een krakerige stem, want net ziek geweest, passend bij de sfeer van een koude winteravond. Geheel in lijn met het Oud & Nieuw-thema van Blauwdruk combineren we een oud en beproefd recept (een kerstverhaal) met een vernieuwend medium: de podcast. Met dank aan Martin van der Hooft, geluidsman van RTV Focus Zwolle, die de podcast heeft opgenomen

Kerstmis door engelenogen

Het is Kerstavond. De sneeuw heeft beschermend een dikke laag over de aarde heen gelegd. Daar staat hij, aartsengel Michaël, als stralend middelpunt in het kloppende hart van de Zwolse binnenstad. Met op de achtergrond de Grote Kerk. Zijn gestalte wordt gedomineerd door twee enorme vleugels. Als een moderne en eigentijdse man staat hij daar. Zijn zwaard is hem ontnomen en hij draagt moderne kleding. Als je niet beter wist, zou je denken dat hij hier zo-even is neergedaald om Zwolle tegen het kwaad te beschermen.

Michaël is ver weg met zijn gedachten. Zonder focus, verloren en ontheiligd. Voor de zoveelste keer laat hij de revue passeren welke taferelen zich de afgelopen periode op het plein hebben afgespeeld. “De tijden zijn veranderd”, verzucht hij. “Nog geen jaar geleden zag alles er nog heel anders uit. Het coronavirus heeft de wereld op z’n kop gezet. Steeds meer mensen voelen zich opgejaagd, of ervaren een constant sluimerend gevoel van paniek. En ik ben hier om ze te helpen. Al is de manier waaróp me nog niet geheel duidelijk.
Een ramp of een opluchting? Goedschiks of kwaadschiks? Het virus overheerst. In een situatie als deze is waakzaamheid geboden.” Michaël probeert zijn positie te bepalen in deze nieuwe situatie en zijn weg te vinden in het hedendaagse tijdsgewricht. Hij moet zijn licht laten schijnen over deze onzekere coronatijd aan de vooravond van kerst.

“Waarom lopen de mensen aan mij voorbij?”, vraagt Michaël zich af. Hij begrijpt er niets van. “Ik geef voortdurend signalen af. Maar de mensen herkennen het niet. Ik word niet gehoord. Hoe ik ook mijn best doe!”
Af en toe stopt er iemand om een foto te maken. De mensen hebben belangrijkere dingen aan hun hoofd.
Michaël probeert wanhopig de aandacht te trekken van de mensen die hem passeren. Hij wil ze een belangrijke boodschap meegeven. De ogen van de engel dwalen over een handje vol mensen op het normaal zo levendige plein. Het valt hem op dat het ongebruikelijk stil is in de stad. Voor zich ziet hij verlichte winkels. De etalages zien er onberispelijk uit. En ook de kerstboom, wuivend in de wind, trekt zijn aandacht. Een enorme spar van ruim 20 meter staat in vol ornaat voor hem te schitteren. Bij de schemering wordt de binnenstad omgetoverd in magische kerstsfeer. Toch kan Michaël er niet van genieten. Hij heeft een boodschap van licht in deze onzekere tijd, maar niemand lijkt hem te horen. Hij zal de Zwollenaren helpen. Ze een hart onder de riem steken. “Nee, hamsteren, scholen en de horeca sluiten is niet de oplossing.” Michaël schud zijn hoofd. “Er is op een diepgaand niveau verandering nodig. En als alles hetzelfde blijft, veranderd er niets. Ik moet iets doen voordat het te laat is!”

Michaël schrikt op uit zijn gemijmer. Hij hoort iets, en het komt steeds dichterbij. “Prachtige boom”, zegt een kinderstem. Als hij naar beneden kijkt, ziet hij dat een meisje van een jaar of elf de gigantische kerstboom staat te bekijken. Ze is gekleed in veel te grote rubberlaarzen en een oude parka. Ze kijkt vol bewondering naar boven. Michaël schraapt zijn keel. “Hallo daar!” Het meisje schrikt en is verward als ze opeens oog in oog staat met een engel, die haar begroet. Dit kan niet waar zijn. Ze wrijft in haar ogen. Ze droomt toch niet? De engel ziet er net zo wezenloos en onschuldig uit als haar levenloze pop. “Je hoeft niet bang te zijn. Je bent uitgekozen voor iets moois”, zegt Michaël. Het duizelt in haar hoofd. Het liefst zou ze hard wegrennen.

Ze weet even niets te zeggen en glimlacht alleen maar. “Het is hier prachtig”, zegt ze uiteindelijk met een heldere stem. Ze wijst met een wijds armgebaar om haar heen. Michaël wordt overspoeld door emoties. Hij kan het niet geloven. Eindelijk is er iemand die hem hoort. Hij moet haar aandacht vast houden en zijn boodschap van licht aan haar doorgeven. “Zie je de scherven die voor mij op de grond liggen?” Hij wijst op een paar scherven die van zijn 350 lagen glas zijn afgebrokkeld. Het benadrukt Michaëls kwetsbaarheid en hoezeer hij op de moderne mens lijkt. “Deze zijn voor jou. Neem ze maar mee. Scherven brengen geluk.”
“Geluk kan ik wel gebruiken”, verzucht het meisje en ze raapt de scherven op. Een brok in haar keel slikt ze snel weg. “Hoe dan ook zal het een heel aparte kerst worden zonder mijn grootouders. Maar voor jou is het natuurlijk nog veel erger. Jij staat hier helemaal alleen op het plein in de kou.”

“Deze periode zal voor iedereen heel erg moeilijk zijn”, zegt Michaël. “Het is niet makkelijk om je geliefde op afstand te moeten houden tijdens kerst. Maar het is de harde waarheid. We moeten ervan maken, wat ervan te maken valt. Ik ben hier om jou en anderen een hart onder de riem te steken. Je moet vooral hoop houden. Het komt goed.”Het meisje trekt een serieus gezicht. Ja, wat moet ze daarop zeggen? “Wat zou het mooi zijn als we meer aandacht voor elkaar zouden hebben”, vervolgd Michaël. Hij heeft er behoefte aan om alles tot in detail te benoemen. Dit is zijn kans. “Leren om met minder genoegen te nemen en meer aandacht te hebben voor onze omgeving en elkaar. We zijn verslaafd aan televisie kijken, mooie dingen kopen. Maar je kunt er ook veel stress van krijgen.” De engel is nog niet uitgesproken of er klinkt muziek in de winkelstraat, Nu zijt wellekome.
Het meisje moet naar huis; het is kerstavond. Als ze uit het zicht is, blijft Michaël nog even nadenken over zijn gesprek met haar. Een geluksgevoel dringt zich aan hem op. Eindelijk werd hij gehoord!

Onderweg naar huis voelt het meisje in haar jaszak. De glasscherven, ze zijn verdwenen. In haar zak voelt ze iets anders. Ze haalt het eruit. Het is een engeltje van groen gekleurd glas. Net als de engel op de Grote Markt.
Ze wordt overmand door blijdschap, gewoon omdat het zo mooi is. Ze loopt terug richting de engel en blijft voor hem staan. “Dankjewel en vrolijk Kerstfeest”, roept ze zo luid dat iedereen het horen kan. Maar de engel geeft geen geluid. Was alles een droom? Kijkend naar het glazen engeltje beseft ze dat kerstengelen toch echt bestaan.

 

Gerelateerde artikelen

Back to top button