Zwolle – De afdeling als proeftuin, een vooruitstrevende houding en hart voor zijn patiënten: gynaecoloog Ben Cohlen heeft de afgelopen 25 jaar niet stilgezeten in Isala. In het jaar 1990 zette hij zijn eerste stappen als arts-assistent en ivf-arts. In 2000 startte hij als Gynaecoloog in Isala. De 25 jaar erna heeft Ben zich met hart en ziel ingezet voor het fertiliteitscentrum.
Inmiddels heeft de arts een andere uitdaging gevonden als hoogleraar in het LUMC en blikt hij terug op zijn tijd in Zwolle. ‘De rol van de patiënt is veel prominenter geworden.’
Wat hij écht niet gaat vergeten aan Isala? Die lijst is te lang, glimlacht hij. ‘Er zijn genoeg dingen. Maar dat ik echt elke dag met plezier naar mijn werk ben gegaan, dat vind ik erg uniek.’ De gynaecoloog zag in zijn loopbaan vooral kansen en uitdagingen, die hij met beide handen aangreep. ‘Het fertiliteitscentrum was altijd proactief. Wij waren al gestart met Lean voordat het in Isala werd uitgerold. We waren altijd in voor nieuwe dingen’, vertelt hij.
Proeftuin
In het Fertiliteitscentrum, waar alleen poliklinisch werk wordt verricht, zijn de omstandigheden ideaal om als innovatieve proeftuin te fungeren. Ben lanceerde samen met Hennie Rijsenbrij en Max Curfs het ene idee na het andere. ‘Soms zelfs in de vakanties, dan hadden we even contact en kwamen mooie ideeën naar boven’, blikt hij terug. Het uitwisselingsproject met de Librije met het eerste hospitality programma in Isala is een mooi voorbeeld.
Samen beslissen
‘Ik ben enorm trots op onze vakgroep. De vakgroep staat open voor veranderingen en levert topklinische zorg. Er wordt keihard gewerkt, we zijn actief en vooruitstrevend. We gunnen elkaar de ruimte om je te ontwikkelen. Zo ook in het Fertiliteitscentrum van Isala, dat een goede naam heeft in Nederland en daar mogen we trots op zijn. De vooruitstrevende houding hebben we echter altijd al gehad’, vertelt Ben. Hij noemt ‘Samen beslissen’ als voorbeeld.
‘Wij waren een van de eersten die daar afdelingsbreed mee zijn gestart, samen met prof. Paul Brand. Dat is denk ik ook direct de grootste verandering ten opzichte van 25 jaar geleden: de rol van de patiënt is veel prominenter. Patiënten zijn mondiger, hebben zich goed ingelezen. Dat kan ik alleen maar toejuichen, hier heb ik altijd voor gestreden.’
Want daar doet hij het voor: de patiënt. ‘Ik kom verdrietige, wanhopige en soms zelfs hartverscheurende situaties tegen. Vaak heb je dan al een sterke band opgebouwd met de patiënt en kun je er voor ze zijn. Sommige trajecten duren jaren. Maar we zien hier natuurlijk ook prachtige resultaten en situaties waarin de lijn tussen verdriet en geluk heel dun is.’
Pittige uitdaging
Vanaf mei start Ben met een nieuwe uitdaging. ‘Ik zat er eerst over te denken om mijn werk rustig af te bouwen, maar toen kwam dit op mijn pad.’ Hij start als hoogleraar en afdelingshoofd obstetrie en gynaecologie bij het LUMC. ‘Het is een pittige nieuwe uitdaging, ik kom terecht in een jong en enthousiast team. Het is toch prachtig dat ik mijn carrière zo kan afsluiten? Wetenschap en onderwijs zijn prominent aanwezig, dat is iets wat ik heel mooi vind.’
De arts kent inmiddels elke centimeter van Isala en hij is de eerste om toe te geven dat het ook een lastige stap is. ‘Ik ken zoveel mensen en ik ga vooral mijn collega’s missen. De verpleegkundigen, analisten, embryologen, secretaresses, verloskundigen, artsen… ook van andere disciplines. Maar daarnaast ook zeker de patiënten, want in mijn nieuwe rol heb ik weinig patiëntcontact.’
