Boer Gait hield z’n arm bij elkaar met een kalverbotje en wordt 100 jaar

Zwolle – Een boerderij waar je bijna vanzelf 100 wordt. Het klinkt als een grapje, maar bij Gait Pruim (100) lijkt het werkelijkheid. De voormalige boer van Herfterlaan 31 – geboren op 15 mei 1925 – vierde afgelopen donderdag zijn eeuwfeest.

100 jaar worden. Hoe doe je dat! Misschien wel met een stukje volharding. Want dat had de boer zeker. Zoals toen hij zijn arm brak bij een ongeluk met de tractor. De breuk wilde niet helen. Oplossing? Een kalverbotje werd operatief in zijn arm gezet om het herstel te ondersteunen. En het werkte!

Oorlog en onderduikers

Gait groeide op met acht zussen en vier broers op een boerderij die zijn ouders in 1928 huurden van een welgestelde rentenier, meneer Bartelds uit Zwolle. Die was onder de indruk van hun arbeidsethos: “Wie hard werkt, mag blijven.” Zo gebeurde het, en zo ontstond een boerenbestaan dat z’n weerga niet kent.

De oorlogsjaren tekenden de jonge Gait voorgoed. Onderduikers, razzia’s, angstige nachten en een gewaagde ontsnapping van een neef via het luik achter de koeien. “Zijn zus sprong in het warme bed zodat de Duitsers niets door zouden hebben,” vertelde Ten Klooster in haar reportage. “Gerrit vluchtte de rogge in. Er werd op hem geschoten, maar hij overleefde.”

Niet iedereen had zoveel geluk. Buurman Beekman werd verraden vanwege een onderduiker en keerde nooit terug van het kamp in Hamburg. Gaits vader Jan werd wél opgepakt, maar hield zich zo doof tijdens de verhoren dat hij na drie dagen werd vrijgelaten – zonder papieren, met alleen een stropdas en een portemonnee op zak.

Melkmachine

Na de oorlog trouwde Gait met Janna Uitslag (97 jaar) – een ontmoeting tijdens een kerkelijke bijeenkomst in Wezep was het begin van een huwelijk dat tot op de dag van vandaag standhoudt. Ze begonnen hun boerenleven samen, zonder machines, met de hand melkend. Na de geboorte van hun tweede kind kwam er een melkmachine, maar als die kuren had, stond Gait trots te sleutelen tot hij het weer voor elkaar had.

Samen kregen ze zes kinderen, en inmiddels is er een grote schare kleinkinderen én achterkleinkinderen. Tot zijn 93e reed hij nog op de trekker het gras ‘aan de ril’, en pas in 2018 liet hij dat met pijn in het hart los toen zijn zicht achteruitging.

Bril kwijt

Naast zijn werk op het land speelde Gait ook een actieve rol in de gemeenschap. Hij zat in het schoolbestuur dat zich inzette voor het oprichten van een gereformeerde school, was lid van de Gereformeerde Mannenvereniging (GMV) en politiek betrokken via het Gereformeerd Politiek Verbond (GPV). Ook diende hij jarenlang als ouderling in de kerk.

Een geliefde anekdote: op een zondag moest Gait de preek lezen in de kerk, maar zijn bril was nergens te vinden. Paniek dreigde – want zonder bril, geen preek. Gelukkig werd het brilletje nét op tijd teruggevonden, tot grote opluchting van Gait én de kerkgangers.

Dankbaar en gelovig

Toen zijn broer Harm Jan in 2019 overleed was dit een groot verdriet voor hem. Ze hebben samen achter het huis heel wat afgepraat. Ook tuinieren deed Gait graag; hij reed graag een eind om tomatenplanten te halen. Maar toen het minder ging, kwam Buurtzorg in beeld en werd de stap naar Woonzorgcentrum Berkumstede in Zwolle onvermijdelijk. Inmiddels wonen Gait en Janna daar al ruim 2,5 jaar, dankbaar voor de goede zorg.

Zijn geloof is zijn kompas. “Wat de toekomst brengt, mijn leven is in Gods hand,” zegt hij.