Zwolle – Weer kregen de supporters van PEC Zwolle een waardeloze wedstrijd voorgelegd door het team waar ze zo van houden. En steeds vaker laten ze op social media daar hun ongenoegen over horen. De gebeten hond daarbij is meestal niet het team maar de technische staf. Met als belangrijkste ‘schuldige’ de hoofdtrainer. Ook columnist Anton Cramer ziet het – al een tijd – niet meer zitten met deze trainer. Hij roept de club op om nú te handelen, degradatie is immers dichterbij dan je op het eerste gezicht denkt.
Iedere twee weken laat Anton Cramer – columnist en schrijver – zijn licht schijnen over zijn belevenissen op de tribune van zíjn PEC Zwolle. Regelmatig maakt hij daarbij een uitstapje naar de stad. Hoewel hij onvoorwaardelijk fan is van de Zwolse eredivisionist, schuwt Anton het zeker niet om zich ook kritisch uit te laten. Maar altijd vanuit de liefde die hij voelt voor de club.
Supportersvirus
Het PEC supportersvirus is een van de beste dingen die me ooit is overkomen. Het lijkt er op dat de
huidige trainer van de club die ik lief heb, hoogstpersoonlijk een antivirusstof aan het ontwikkelen is
om mij immuun te maken. Met de ongelooflijke wanprestatie van afgelopen zaterdag deed hij een
verwoede poging om de supporters van de club definitief van zich te vervreemden.
Dat gaat hem niet lukken. Ik had voor deze voorgaande zin wellicht mijn caps Lock toets moeten
indrukken, geheel in traditie met sociale media. De club is decennia geleden onder mijn huid
gekropen en dat krijgen geen honderd onbekwame mensen er meer uit. Laat staan meneer
Stegeman.
Ook deze man is een passant in de imposante rij die mijn club aan hoofdtrainers heeft versleten. Als
je in het oog van de ellende van het moment zit, is de weg naar ontsnapping lastig te vinden. Daarom
zou je van het huidige bestuur daadkracht mogen verwachten om de bron van alle narigheid naar de
uitgang te geleiden.
Maar ja, er is geen geld voor een afkoopsom en van de man in kwestie verwacht ik niet dat hij zoveel
betrokkenheid heeft bij PEC Zwolle, dat hij zijn afkoopsom zal inleveren.
Zaterdagavond waaide een golf van verontwaardiging door velen die dat PEC virus onder de leden
hebben. We zagen een elftal dat zonder motivatie, spelvreugde of verbetenheid de derde wedstrijd in
negen dagen op rij afwerkte. Plichtmatig en gelaten ondergingen gingen de spelers de vernedering,
terwijl het supportersbloed kookte en klotste.
Supporters hebben aan één ding een bloedhekel: in de steek gelaten worden door de club waar zij
héél véél voor over hebben. Ik noem het ‘blind’ verlengen van de seizoenkaart, de gang naar en de zit
in een ijskoud stadion, eindeloos durende bustochten naar uitwedstrijden. Hondstrouw aan hun
voetballiefde.
Zij verwachten dat de trainer een team het veld op stuurt dat weet waar het aan toe is. Een team dat
er vanaf de eerste minuut vol de wedstrijd ingaat en dat mouwen worden opgestroopt als het niet
lekker gaat. In ieder geval geen spelers waar de angst van de koppies is af te scheppen.
Verliezen kan. PEC is geen topclub waar aan de lopende band wordt gewonnen. Supporter zijn van
PEC is omgaan met een virus dat alle kanten op kan gaan. Verliezen hoort daar bij. Zeker als het met
opgeheven hoofd gebeurt.
In de lange periode dat we als fans niet in het stadion mogen komen, verwacht ik als supporter nog
meer inzet en motivatie van onze trots. Het avondje PEC op tv is één van de weinige hoogtepunten in
een tijd dat we met zijn allen aan huis zijn gebonden. Het lijkt er op dat de trainer dit soort
verwachtingen aan zijn laars lapt. Dat is PEC onwaardig.
Hoog tijd dat het bestuur ingrijpt en het eenmalige incident zoals voorzitter Visser het tijdens de
nieuwjaarsreceptie maandagavond verwoordde, niet meer met de mantel der liefde toedekt.
Vervroegd afschrijven deze man. Degradatie is dichterbij dan gedacht. Breng onze trots terug.
Anton Cramer
