Nieuws uit ZwollePEC ZwolleRadiovandetribuneVoorpagina
Anton Cramer: Blauw-witte spons
2020-04-28 Van de tribune
Zwolle – “Ik hunker naar mijn club….”, aldus Anton Cramer in zijn nieuwe column ‘Van de tribune’. In die column legt Anton een verband met de drukte in de stad van afgelopen weekend én met het nog langer moeten wachten voordat hij eindelijk weer op zijn geliefde tribune in het PEC-stadion mag plaatsnemen.
Iedere twee weken laat Anton Cramer – columnist en schrijver – zijn licht schijnen over zijn belevenissen op de tribune van zíjn PEC Zwolle. Regelmatig maakt hij daarbij een uitstapje naar de stad. Hoewel hij onvoorwaardelijk fan is van de Zwolse eredivisionist, schuwt Anton het zeker niet om zich ook kritisch uit te laten. Maar altijd vanuit de liefde die hij voelt voor de club.
Blauwwitte spons
Dit stukje over PECZwolle begint in de Diezerstraat. Op zaterdag jongstleden was dat de
ontmoetingsplek voor velen. Even er uit, want men vond dat de quarantaine lang genoeg had
geduurd. Het anderhalve-meter-protocol werd ingeruild voor flaneren en winkelen.
De verdrietige cijfers van het RIVM dalen gestaag en dan gaat het eigenbelang kennelijk weer voor.
Dit is mijn vrije interpretatie van dat wat zich in die hoofden in het centrum van Zwolle afspeelde.
Bovendien deed de gemeente Zwolle ook nog een duit in het zakje door de tekst ‘Blijf thuis’ van de
matrixborden aan de rand van de binnenstad weg te halen. Als antwoord op het verzoek van de
winkeliersvereniging.
‘Blijf thuis’ was geen gastvrij gebaar vonden de neringdoenden. Ook zij vergaten Corona en dachten
aan hun omzet. Dit lijkt op meten met twee maten en ik ben zeer benieuwd naar het antwoord van
onze burgemeester.
Diezelfde zaterdag een paar uur later, meldde mijn telefoon dat om 20.45 uur het duel PEC Zwolle-
Heerenveen normaal gesproken zou beginnen.. Jammer, maar ik bleef thuis.
Door dat dicht bij elkaar verblijven in de binnenstad, Zwolle was trouwens geen uitzondering, zal het
wellicht nog langer duren voor ik mijn favoriete club weer in actie kan zien.
Dit soort gedrag, ik begrijp het niet. Ik en velen gelukkig met mij blijven wel thuis. Het enige uitje is
even op en neer naar de supermarkt en een blokje om. Mijn kleinkinderen en kinderen, ik zie ze
alleen via een beeldscherm.
Dat zelfde beeldscherm waarop ik digitaal alles bekijk van mijn favoriete voetbalclub. Althans alles tot
en met 6 maart, de datum van de laatste wedstrijd.
Ik hunker naar de tribune. Ik snak naar het gejuich en gezeur. Ik zou al blij zijn met een mailtje waarin
de club mij een voorstel doet voor een nieuwe seizoenkaart. Kan me niet schelen wat het kost, stuur
maar op.
Helaas, dat mailtje komt voorlopig niet, want de KNVB heeft pas eind vorige week eindelijk het besluit
genomen om de competitie af te breken. Overigens op een zeer bijzondere manier,waarover het
laatste woord uiteindelijk in de rechtbank zal worden gesproken.
Geen promotie en geen degradatie, dus een aantal clubs staan op hun achterste benen. Ook hier
werd gemeten met twee maten waardoor niets nog zeker is.
Mijn club speelt gelukkig volgend jaar weer op het hoogste niveau, maar hoe dat zal gaan is uiterst
onzeker.
Veurzitter Visser becijfert een tekort van twee miljoen, dus gewenste versterkingen zullen
vermoedelijk uitblijven. De trainer zal zijn contract vermoedelijk uitdienen. Sportief gezien niet al te
rooskleurig.
Mij kan dat momenteel he-le-maal niets schelen. Ik wil bij mijn club zijn. Ik wil mijn favorieten zien
spelen. Ik wil juichen en janken met de andere supporters. Ik wil me verheugen, verbijten. Ik wil me
volzuigen met alles van mijn club. Als een blauwwitte spons.
Blijf thuis mensen. Niet alleen voor mij, maar voor al die duizenden trouwe fans die zo enorm
verlangen naar hun PEC Zwolle.
Anton Cramer
